Dane ogólne
Długość życia: 12 lat
Pies wzrost: 58-62 cm
Pies waga: 28-30 kg
Suka wzrost: 56-58 cm
Suka waga: 22-25 kg
Długość życia: 12 lat
Pies wzrost: 58-62 cm
Pies waga: 28-30 kg
Suka wzrost: 56-58 cm
Suka waga: 22-25 kg
Opis rasy:
Airedale terier to średniej wielkości pies, znad rzeki Aire (stąd nazwa) w hrabstwie Yorkshire. Temperamentny ,odważny, ciekawski ale zdecydowanie spokojniejszy (!) niż jego mniejsi kuzyni – welsh czy fox terier. Bardzo inteligentny , pewny siebie wymaga stanowczego i konsekwentnego wychowania. Lubi przebywać z człowiekiem, bawić się z nim i pracować.
Bardzo przywiązuje się do swojej ludzkiej rodziny, stając w razie konieczności w jej obronie. To pies dla ludzi aktywnych i to zarówno tych bardzo aktywnych jak i tych trochę mniej aktywnych , po prostu dla tych którym się choć trochę chce – chce pobawić z własnym psem, pobiegać po lesie , poszkolić. Airedale odnajdzie się dobrze zarówno w rodzinie energicznych emerytów jak i tej z małymi dziećmi – warunek jest ten sam : trzeba mieć dla niego czas. Wybierając teriera m.in. ze względu na jego żywiołowość i wieczną ochotę do zabawy, musimy pamiętać że nie da się go włączać i wyłączać wg. naszych potrzeb. Pies musi znaleźć ujście dla swojej energii i ciekawości świata. Zwłaszcza pierwszy rok życia jest ważny, jeśli wtedy poświęcimy mu odpowiednio dużo czasu i pracy to później przez następne 10 lat będziemy zbierać żniwo swojej pracy. Wszelkiego rodzaju szkolenia będą wskazane : PT – pies towarzysz, PO- pies obrończy, dla pomocnika myśliwego odpowiednie będą : na dzikarza czy tropowca – i wszystkie inne jakie nam tylko przyjdą do głowy, wybierając bowiem airedala wybraliście państwo rasę o bodajże najszerszym wachlarzu możliwości !
Pies policyjny, lawinowy, przewodnik niewidomego – to niektóre przykłady jego możliwości.
Psie sporty wciąż się rozwijają i ciągle przybywa dyscyplin w których możemy się (my i nasz airedale) sprawdzić : agillity , flyball, canicross, dogdance.
Airedale ma również wady : szybko się nudzi. Podczas szkolenia nie zmuszajmy go do długich i monotonnych ćwiczeń, lepiej częściej i krócej.
Psychicznie dojrzewa późno , ok. 3.go roku życia, fizycznie dojrzewa po „drugiej” zimie. Właściwy kolor osiąga pomiędzy 6 a 12 miesiącem życia.
Pies czy suka ?
Samiec ma w większym stopniu rozwinięty instynkt terytorialny i większą ochotę na „sprawdzanie” się z każdym inny samcem , ale przez szkolenie można w dużym stopniu opanować tę niedogodność – naprawdę nie każdy spacer musi kończyć się bójką. Samiec jeśli do czegoś dąży to bardziej w linii prostej i jeżeli naprawdę dobrze znamy swego psa to jesteśmy w stanie pomyśleć przed nim i ewentualnie zapobiec.
Suka jest pozornie bardziej spolegliwa ale ona po prostu jest inteligentniejsza od psa i kiedy nie można czegoś osiągnąć wprost będzie kombinować „boczkiem”. Jest też bardziej wylewna przy okazywaniu uczuć ale i bardziej zaborcza w stosunku do swego Pana.
Pielęgnacja.
Airedale należy do psów szorstkowłosych, nieliniejących. Ich okrywa włosowa jest wyjątkowo odporna na warunki atmosferyczne, ale wymaga odpowiedniej pielęgnacji- bez niej bowiem nawet najlepsza sierść straci swoje właściwości-zalety. Włos szorstki jest ze swej natury twardy, nie kołtuni się , nie trzyma kurzu czy błota ( wykrusza się ono). Ponieważ jednak włos ten sam nie wychodzi – pies nie zmienia sezonowo okrywy włosowej(nie linieje) trzeba usunąć samemu ów stary włos czyli poddać psa zabiegowi trymowania. Polega on na wyskubaniu martwego włosa (matowego o wyblakłym kolorze ) robiąc tym samym miejsce dla nowego-żywego : błyszczącego, twardego, wysyconego kolorem włosa. Zabieg ten przeprowadzony prawidłowo jest bezbolesny dla psa . Przeprowadza się go minimum co 3 miesiące , u psów wystawowych znacznie częściej. Podstawową pielęgnacją jest szczotkowanie przy pomocy miękkiej , drucianej szczotki (2-3 x w tygodniu) .Pomocny też będzie grzebień a jeśli będziemy utrzymywać psa w krótkiej sierści, również szczotka z naturalnego włosia, która wymasuje skórę , usunie brud i nada włosom piękny połysk. Systematyczne szczotkowanie w dużym stopniu zastąpi kąpiel , która nie jest polecana dla psów szorstkowłosych.
Zdrowie.
Wybierając szczeniaka należy zapytać czy rodzice byli badani w kierunku dysplazji tj. choroby zwyrodnieniowej obejmującej stawy biodrowe i łokciowe. Mimo iż cierpią na nią raczej rasy olbrzymie i ciężkie to wśród airedali ta przypadłość się pojawia (niejasne jest podłoże tej choroby ale zwraca się uwagę na genetykę, zbilansowaną karmą podczas wzrostu i warunki odchowu). Można też przeczytać o chorobach nerek, serca i tarczycy spotykanych w tej rasie. Generalnie jednak airedal jest rasą zdrową i bardzo odporną . W tym również odporną na ból – znane są przypadki ciężko chorego psa który nie wykazywał żadnych oznak choroby, dopiero specjalistyczne badanie wyjaśniało sprawę , często jednak za późno dla pacjenta.
Airedale terier to średniej wielkości pies, znad rzeki Aire (stąd nazwa) w hrabstwie Yorkshire. Temperamentny ,odważny, ciekawski ale zdecydowanie spokojniejszy (!) niż jego mniejsi kuzyni – welsh czy fox terier. Bardzo inteligentny , pewny siebie wymaga stanowczego i konsekwentnego wychowania. Lubi przebywać z człowiekiem, bawić się z nim i pracować.
Bardzo przywiązuje się do swojej ludzkiej rodziny, stając w razie konieczności w jej obronie. To pies dla ludzi aktywnych i to zarówno tych bardzo aktywnych jak i tych trochę mniej aktywnych , po prostu dla tych którym się choć trochę chce – chce pobawić z własnym psem, pobiegać po lesie , poszkolić. Airedale odnajdzie się dobrze zarówno w rodzinie energicznych emerytów jak i tej z małymi dziećmi – warunek jest ten sam : trzeba mieć dla niego czas. Wybierając teriera m.in. ze względu na jego żywiołowość i wieczną ochotę do zabawy, musimy pamiętać że nie da się go włączać i wyłączać wg. naszych potrzeb. Pies musi znaleźć ujście dla swojej energii i ciekawości świata. Zwłaszcza pierwszy rok życia jest ważny, jeśli wtedy poświęcimy mu odpowiednio dużo czasu i pracy to później przez następne 10 lat będziemy zbierać żniwo swojej pracy. Wszelkiego rodzaju szkolenia będą wskazane : PT – pies towarzysz, PO- pies obrończy, dla pomocnika myśliwego odpowiednie będą : na dzikarza czy tropowca – i wszystkie inne jakie nam tylko przyjdą do głowy, wybierając bowiem airedala wybraliście państwo rasę o bodajże najszerszym wachlarzu możliwości !
Psie sporty wciąż się rozwijają i ciągle przybywa dyscyplin w których możemy się (my i nasz airedale) sprawdzić : agillity , flyball, canicross, dogdance.
Airedale ma również wady : szybko się nudzi. Podczas szkolenia nie zmuszajmy go do długich i monotonnych ćwiczeń, lepiej częściej i krócej.
Psychicznie dojrzewa późno , ok. 3.go roku życia, fizycznie dojrzewa po „drugiej” zimie. Właściwy kolor osiąga pomiędzy 6 a 12 miesiącem życia.
Pies czy suka ?
Samiec ma w większym stopniu rozwinięty instynkt terytorialny i większą ochotę na „sprawdzanie” się z każdym inny samcem , ale przez szkolenie można w dużym stopniu opanować tę niedogodność – naprawdę nie każdy spacer musi kończyć się bójką. Samiec jeśli do czegoś dąży to bardziej w linii prostej i jeżeli naprawdę dobrze znamy swego psa to jesteśmy w stanie pomyśleć przed nim i ewentualnie zapobiec.
Suka jest pozornie bardziej spolegliwa ale ona po prostu jest inteligentniejsza od psa i kiedy nie można czegoś osiągnąć wprost będzie kombinować „boczkiem”. Jest też bardziej wylewna przy okazywaniu uczuć ale i bardziej zaborcza w stosunku do swego Pana.
Airedale należy do psów szorstkowłosych, nieliniejących. Ich okrywa włosowa jest wyjątkowo odporna na warunki atmosferyczne, ale wymaga odpowiedniej pielęgnacji- bez niej bowiem nawet najlepsza sierść straci swoje właściwości-zalety. Włos szorstki jest ze swej natury twardy, nie kołtuni się , nie trzyma kurzu czy błota ( wykrusza się ono). Ponieważ jednak włos ten sam nie wychodzi – pies nie zmienia sezonowo okrywy włosowej(nie linieje) trzeba usunąć samemu ów stary włos czyli poddać psa zabiegowi trymowania. Polega on na wyskubaniu martwego włosa (matowego o wyblakłym kolorze ) robiąc tym samym miejsce dla nowego-żywego : błyszczącego, twardego, wysyconego kolorem włosa. Zabieg ten przeprowadzony prawidłowo jest bezbolesny dla psa . Przeprowadza się go minimum co 3 miesiące , u psów wystawowych znacznie częściej. Podstawową pielęgnacją jest szczotkowanie przy pomocy miękkiej , drucianej szczotki (2-3 x w tygodniu) .Pomocny też będzie grzebień a jeśli będziemy utrzymywać psa w krótkiej sierści, również szczotka z naturalnego włosia, która wymasuje skórę , usunie brud i nada włosom piękny połysk. Systematyczne szczotkowanie w dużym stopniu zastąpi kąpiel , która nie jest polecana dla psów szorstkowłosych.
Zdrowie.
Wybierając szczeniaka należy zapytać czy rodzice byli badani w kierunku dysplazji tj. choroby zwyrodnieniowej obejmującej stawy biodrowe i łokciowe. Mimo iż cierpią na nią raczej rasy olbrzymie i ciężkie to wśród airedali ta przypadłość się pojawia (niejasne jest podłoże tej choroby ale zwraca się uwagę na genetykę, zbilansowaną karmą podczas wzrostu i warunki odchowu). Można też przeczytać o chorobach nerek, serca i tarczycy spotykanych w tej rasie. Generalnie jednak airedal jest rasą zdrową i bardzo odporną . W tym również odporną na ból – znane są przypadki ciężko chorego psa który nie wykazywał żadnych oznak choroby, dopiero specjalistyczne badanie wyjaśniało sprawę , często jednak za późno dla pacjenta.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz